યુ.કે. બાઇટ્સઃ સ્કૉટલૅન્ડ ટુર ટિડબિટ્સ (૫)

અને છેલ્લા દિવસે અમે જઈ પહોંચ્યા નોર્થ વેસ્ટ ઇંગલેન્ડના એક જાણીતા બીચ બ્લેકપૂલ. બ્લેકપૂલ પહોંચ્યા ત્યારે હવામાન ખૂબ જ હવા વાળું અને ઠંડુ હતું માટે સામાન્ય રીતે બીચ પર સમર-ટાઇમમાં જોવા મળતી ભીડ નહોતી. કેટલીક જગ્યાએ તો જાણે આખો બીચ અમારા કુટુંબ માટે જ બનાવ્યો હોય, તેમ અમે એકલા જ હતાં. અને બ્લેકપૂલ એટલે જાણે કાયમી આનંદ-મેળો. અહીં વર્ષે બે-ત્રણ વાર જોવા મળતાં ફન-ફેર બ્લેકપૂલના નોર્થ, સેન્ટ્રલ અને સાઉથ પિઅર પર કાયમી ધોરણે છે. આ ઉપરાંત બ્લેકપૂલ પ્લેઝર પાર્ક, વોટરપાર્ક, બ્લેકપૂલ ટાવર, મેડમ ટ્યુસોદ મ્યુઝિયમ, કસિનો જેવા કેટલાય બારમાસી આકર્ષણો છે એટલે લોકો તેમાં વ્યસ્ત હતાં. બપોર પછી જ્યારે દરિયામાં ઓટ આવવી શરૂ થઈ અને બીચ ખૂલતો ગયો, ત્યારે લોકો દરિયા તરફ આવવા માંડ્યા. બીચ પર એક વાત ખાસ નોંધી કે જે બેન નેવિસ પર પણ નોંધી હતી. બાળકોને મુક્ત રહેવા દેવામાં આવે છે, તેમને ગમતી વસ્તુઓ કરવા દેવામાં આવે છે. દરેક જગ્યાએ ભયસ્થાન બતાવીને તેમને ઘરકૂકડી બનાવી દેવામાં નથી આવતાં. બેન નેવિસ પર સ્પોર્ટ્સ બાઇકથી સડસડાટ નીચે ઉતરનારામાં કેટલાય કિશોરો હતાં. અહી બીચ પર પણ જોયું કે ૧૦-૧૨ વર્ષ કે તેથીય નાના કિશોર-કિશોરીઓ દરિયામાં નીડર બનીને મસ્તી કરતાં હતાં. (તેમના માતા-પિતા કિનારે બેઠા-બેઠા જોતા જરૂર હોય, પણ અવરોધતા ન હોય.) અને હું એકલો જ નહોતો કે જેણે આ નોંધ્યું હતું. કોચમાં બરાબર અમારી પાછળ બેઠેલા સન્નારીએ પણ ઊદાહરણ સાથે આજ વાત કરી હતી. તેમણે કહ્યું, “અહીંયા નાના-નાના છોકરા પણ કેવા છૂટ્ટા રમતા’તા! આપણે ત્યાં તો પંદર વર્ષનો ઘોઘો હોય તો કે’સે કે બેટા સાઇકલ સંભાળીને ચલાવજે, નઈ તો વાગસે.”

બીજી વસ્તુ ગમી એ ટ્રામ સર્વિસ અને તેમાં ટિકિટ આપનારા કંડક્ટર. (અસ્સલ ભારતની જેમ, પણ તેમની પાસે ઇલેકટ્રોનિક ટિકિટ ડિસ્પેન્સર હતાં.) લંડનની ટિ.એફ.એલ.માં આ બધું જ હ્યુમનલેસ મિકેનિઝમ હોય છે. ડબલ-ડેકની બસ હોય કે આખી ટ્રેન હોય, એક ડ્રાઈવર જ તે સંભાળે. પેસેન્જરો તો ઓઇસ્ટર કાર્ડ ટચ કરીને પૈસા ચૂકવે અને ટિકિટ ખરીદવી પડે તેમ હોય તો પણ મોટા ભાગે તો બહારથી જ ખરીદી લેવાની. (ડ્રાઈવર ટિકિટ આપી શકે પણ તેવું ભાગ્યે જ બને.) આ સિસ્ટમથી બને તેટલા ઓછા માણસો વડે આખી સિસ્ટમ સરળતાથી અને સમયસર ચાલે, તે વાત સાચી, પણ બે માનવ વચ્ચે જે માનવીય વ્યવહાર થવો જોઈએ, તે બિલકુલ ઓછો થઈ જાય છે.

આર્નાને બ્લેકપૂલનો દરિયો અને તેના મોજા સાથે રમત કરવાની બહુ જ મજા પડી. તેણે એ રમતને ‘લેલે’ નામ આપ્યું છે અને હજી પણ એ વીડિયો ક્લિપને બહુ જ આનંદપૂર્વક જુવે છે અને જ્યાં પણ દરિયો કે પાણી જોવા મળે ત્યાં તે બોલશે કે ‘લેલે આયુ!’

(આર્નાની પ્રિય રમત 'લેલે'.... વીડિયો ૨ મિનિટ ૨૨ સેકન્ડ્સ)

દરેક પ્રવાસ જીવનમાં કંઈક ને કંઈક શીખવતો જાય છે અને ઉમેરતો જાય છે અને દૈનિક જીવનની ઘટમાળથી ડિસ્ચાર્જ થયેલા માનવને તે ફુલી ચાર્જ્ડ કરી નાખે છે. ખાલી હાથ અને ખુલ્લા મન સાથે પ્રવાસમાં જનારો છલોછલ થઈને પાછો આવે છે!

રિલેટેડ બ્લૉગપોસ્ટ્સઃ

·         યુ.કે. બાઇટ્સઃ સ્કૉટલેન્ડ ટુર ટિડબિટ્સ (૧)

·         યુ.કે. બાઇટ્સઃ સ્કૉટલેન્ડ ટુર ટિડબિટ્સ (૨)

·         યુ.કે. બાઇટ્સઃ સ્કૉટલેન્ડ ટુર ટિડબિટ્સ (૩)

·         યુ.કે. બાઇટ્સઃ સ્કૉટલેન્ડ ટુર ટિડબિટ્સ (૪)